Project Description

Begin april 2022… de oorlog in Oekraïne is ruim een maand bezig en inmiddels is duidelijk dat er een vluchtelingenstroom op gang is en er steeds meer vrouwen en kinderen in Nederland arriveren. Ik volg het nieuws als betrokken burger, maar ook als jeugdarts. Waar komen die kinderen terecht? Wie gaat hen zorg bieden? Wat hebben ze nodig?

Om mij heen zijn allerlei instanties in de weer. De GGD waar ik werk is betrokken bij de lokale opvang door gemeenten. De beroepsvereniging voor jeugdartsen biedt een leidraad voor zorg aan vluchtelingen. Het RIVM verstrekt razendsnel informatie over vaccinatie-schema’s voor Oekraïense kinderen. Tolken worden geregeld, traumazorg biedt ‘praatplaten’ en elke avond zijn er webinars.

Wat is mijn taak in dit geheel? Ik realiseer me dat ik als jeugdarts uitstekend zicht heb op wat uniek is voor ‘mijn’ gemeente. Een gemeente waar al jaren veel vluchtelingen worden opgevangen. Eén waar de lokale vaccinatiegraad niet optimaal is. Eén waar de solidariteit hoog is, maar de armoede ook. Vanuit die kennis kunnen we als lokaal jeugdgezondheidszorg-team de prioriteiten bepalen. Zo vinden we bijvoorbeeld vaccinaties heel belangrijk, maar begrijpen we dat die alleen succesvol gezet kunnen worden als er vertrouwen opgebouwd is.

En dan gaan we zelf actief aan de slag. We vertellen de gemeente dat we spreekuur willen houden in de lokale opvang. We stellen ons voor, vertellen wat de jeugdgezondheidszorg in Nederland inhoudt, beantwoorden korte vragen en onderzoeken alle kinderen. Een eerste stap richting vertrouwen is gezet. Ik zie gelukkig veelal gezonde en veerkrachtige kinderen, maar ook veel klachten veroorzaakt door vocht & tocht in de opvang (eczeem, hoesten). Dit kaarten we aan bij de gemeente, die ermee aan de slag gaat.

Zo is mijn werk als jeugdarts altijd actueel. Vluchtelingen, schoolsluitingen, inflatie-armoede… de ontwikkelingen in ons land wandelen dagelijks mijn spreekkamer binnen.